วันนี้ ไปพบเว็บบางเว็บ เป็นบล็อกที่ทำด้วย WordPress MU ลอกบทความไปเพียบ แถมนำภาพในเว็บไปทำเป็นภาพเล็กใหม่ไว้ในบล็อกตนเอง แต่ลิงก์กลับมายังบล็อกผม แล้วเครดิตสักนิดก็ไม่มีเลย เป็นความรู้สึกที่ไม่ค่อยจะโสภาเท่าไร จริง ๆ แล้วการให้เครดิต ในปัจจุบัน มันเป็นเรื่องของสามัญสำนึกที่ดี รวมทั้งทำอะไรไว้ มันหาพบได้ไม่ยาก แต่เมื่อพบแล้ว คนลอกเองนั่นแหล่ะ ที่จะเป็นที่รังเกียจของสังคมหรือผู้ที่พบเห็น
ถ้าอ่านบทความแล้วคุณนำความรู้ที่ได้ไปเขียนใหม่ ไม่ต้องให้เครดิตหรอก แต่ถ้าลอกหรือนำภาพไป ควรจะให้เครดิตด้วย คนไทยจะได้มีแรงมาเขียนบทความดี ๆ ให้อ่านกัน แต่เขียนมาให้อ่านกันฟรี ๆ แล้วก็มาลอก ๆ กันแบบนี้ ต่อไปใครละจะเสียเวลา เสียเงินมาเขียนบทความดี ๆ ให้อ่านกัน คนเขียนบทความก็ยังค้นหาความรู้กันต่อไป แต่คนหลัง ๆ ล่ะ จะหาความรู้มาจากไหน ต่อไปไม่ต้องพัฒนาสมองและความรู้กันแล้ว รอลอกกันอย่างเดียวดีไหม???
เว็บผมไม่ทำลายน้ำและไม่ทำ hotlink ก็ดีเท่าไหร่แล้ว จะได้เห็นภาพเต็ม ๆ ไม่ต้องมีชื่อเว็บให้เสียอารมณ์ด้วย ฝากไว้ด้วยนะครับ นำบทความและภาพไป ควรให้เครดิตสักนิดหนึ่ง ว่าจากเว็บไหน เว็บนี้สงวนลิขสิทธิ์ในบทความนะครับ ไม่ใช่ ครีเอทีฟ คอมมอนต์ ขนาด ครีเอทีฟ ยังต้องอ้างแหล่งที่มาเลย
ฝากท่านผู้ชมทุก ๆ ท่านด้วยนะครับ ไม่ได้ห้ามลอกบทความนะครับ แต่ถ้าลอก ใส่เครดิตให้ด้วย ผมมีความรู้สึกดี ๆ กับผู้ชมทุก ๆ ท่านที่เข้ามาชมเว็บ ผมสุขใจที่เห็นผู้ชมได้ความรู้ ไ้ด้ประโยชน์จากบทความต่าง ๆ ในเว็บ แต่เศร้าใจทุกครั้งที่เห็นมีคนลอกบทความไป แล้วไม่ให้เครดิต ไม่ใช่อยากได้เครดิตอะไรมากหรอก เพียงแต่อยากสร้างจิตสำนึกที่ดีให้กับคนไทย ซึ่งมันจะมีผลดีต่อคนไทยด้วยกันในระยะยาวในหลาย ๆ ด้าน ฝาก ๆ ไว้ด้วยนะครับ
การให้เครดิตนี้ บางคนอาจจะไม่เข้าใจ ก็คือ เมื่อลอกบทความ หรือลิงก์มายังภาพในเว็บนี้ อ้างอิงสักหน่อยว่า ข้อความและภาพนี้มาจากเว็บไหนเช่น เครดิต : xirbit.com จะทำิลิงก์มายังเว็บหรือไม่ ไม่สำคัญ หรือจะทำลิงก์มายังบทความต้นฉบับก็ได้ครับ
ส่วนท่านใดเขียนบทความเกี่ยวกับบทความในเว็บ (review บทความ) แล้วลิงก์มายังบทความต้นฉบับ อันนี้ไม่ต้องใส่เครดิตครับ
คนที่ลอกบทความคนอื่นจาก Internet นอกจากจะเห็นแก่ตัวแล้ว ยังไม่รู้จัก Google ดีพอ ลองค้นหาด้วย Keyword เดียวกัน แค่นี้ก็รู้แล้วว่าไปลอกมาจากที่ไหน
ปล่อยไปเถอะครับ สักวันคงรู้ตัวว่าคิดผิดที่ลอกบทความแล้วไม่ได้ให้เครดิต
น่าอายจริงๆ..
ตอนแรก ๆ ดีใจครับ มีคนสนใจ และก๊อปบทความ
แต่หลัง ๆ เริ่มเข้าใจสัจธรรมมากขึ้น
แต่ก็ไม่มีอะไรให้ก๊อปอยู่ดี
มาให้กำลังใจนะคะ
ทำไปเลยครับลายน้ำภาพน่ะจะได้ไม่ต้องเสียความรู้สึกทีหลัง
เหนื่อยครับที่จะมานั่งจับ นั่งว่าคนไร้สำนึก
เรื่องลายน้ำน่ะ ผมไม่ค่อยซีเรียสหรอกครับ ทำหรือไม่ทำ แต่พวกลอกข้อมูลนี่สิครับ มันห้ามยาก มันตรวจสอบยาก ถ้าจะถามว่าเหนื่อยไหม ที่ต้องมานั่งจับผิด หรือสังเกตุ ไม่เหนื่อยหรอกครับ เพียงแต่ เราต้องทำอะไรบ้างครับ ไม่ใช่อยู่เฉย ๆ ใครลอกก็ลอกไป (ไม่ใช่เฉพาะแค่ลิงก์ภาพเท่านั้น)
แต่อย่างน้อยที่สุด คนเข้ามาอ่าน ก็จะได้รู้ว่า การให้เครดิต มันเป็นเรื่องที่ควรทำ มันไม่ใช่ว่า จะลอกบทความของใครก็ได้แล้วนำมาเป็นของตนเอง หรือทำให้คนอื่นเข้าใจว่าเป็นของตนเอง
ไม่อยากให้ “เห็นผิดเป็นชอบ” น่ะครับ
อยู่ที่สามัญสำนึกครับท่าน โดนกันถ้วนหน้า ฮ่าๆ
ปล.ใครทำดีอยู่แล้ว ทำไปเถอะครับ ส่วนใครไม่ทำ ก็แล้วแต่บุญแต่กรรมครับ
ครับ อยู่ที่สามัญสำนึกครับ แล้วเดี๋ยวนี้ ทำอะไรไว้ ค้นหาได้ไม่ยาก ยิ่งใช้ wordpress ด้วยแล้ว ฆ่าตัวเองชัด ๆ หากลอกบทความ
ส่วนตัวไม่ซีเรียสอะไร อย่าลอกก็ลอกไป เพราะผมเขียนแบบแฝงตัวเองเป็นนัยๆ ลอกไป ก็รู้ว่าบทความนั้นๆมาจากไหน ดูจากลักษณะการเขียนอ่ะนะ
ลายน้ำส่วนมากไม่ใส่ แต่หลังๆมาใส่ ไม่ได้ซีเรียสอะไรอีก เพราะบล็อกผมคงไม่มีดีอะไรให้ก๊อป เหอะๆ
โอ้ว อาจารย์เดย์มาเยี่ยมถึงถิ่นเลยครับ ผมก็หนึ่งในผู้ซื้อหนังสือของคุณด้วยครับ ผมก็ไปอ่านประจำหล่ะครับบล็อกของคุณ แหม…ผู้ฉลาดมักถ่อมตัวเองเสมอหล่ะครับ ถ้าไม่มีดี คงไม่มีลูกศิษย์ถามหาประจำหรอกครับ ชิมิ (ไม่รู้ว่าแปลว่าอะไร หุ ๆ)
ทำใจครับ ผมทำใจได้แล้ว
แต่ที่ทำใจยังไม่ได้ก็คือ บทความเดียวกันแท้ๆ แต่ที่เขายกไปนั้นดันมีอันดับดีกว่าเรานี่สิ มันเจ็บจิ๊ดๆน่ะท่าน
แสดงว่าเราอ่อนซ้อม SEO จริงๆ พับเผื่อย
พวกที่คัดลอกนี่ ผมก็ไม่รู้ว่าเขาฉลาดหรือแกล้งฉลาด (น้อย) นะ ของพวกนี้มันค้นหากันง่าย ๆ แล้วหากวันหนึ่งเป็นคนที่มีชื่อเสียง แล้วเจอเจ้าของบทความถามตรง ๆ ว่า ทำไมคุณเคยลอกบทความของผม จะทำหน้าอย่างไรเนี่ย
ผมยินดีหากนำความรู้ไปเขียนใหม่ แต่พวกลอกทุกตัวอักษรนี่ไม่ไหวแฮะ หรือว่า นี่คงเป็นห้องเรียนสำหรับเขามั้ง ลอกจนเคยชิน
ใช่น้องๆที่ howhost หรือเปล่าครับที่ชอบลอกบทความ